Een nieuwe studie, gepubliceerd in 2025 en uitgevoerd door Liao, Wang en Liu, benadrukt het belang van temperatuurvariabiliteit en -persistentie voor het begrijpen van stedelijke hittegolven. Traditionele analyses die zich enkel richten op gemiddelde temperatuurverschillen tussen stad en platteland bieden een minder genuanceerd beeld. De onderzoekers hebben aangetoond dat deze dynamische factoren, naast de gemiddelde temperatuur, essentieel zijn voor het voorspellen van de frequentie van hitte-evenementen in stedelijke gebieden.
De kern van het onderzoek is de introductie van een 'gestandaardiseerde gemiddelde UHI-maatstaf'. Deze metriek normaliseert de temperatuurverschillen tussen stedelijke en landelijke gebieden door rekening te houden met temperatuurvariantie. Deze nieuwe maatstaf verklaart tot wel 94% van de verschillen in het aantal hete dagen tussen stedelijke en landelijke locaties. Dit suggereert dat strategieën die uitsluitend gericht zijn op het verlagen van de gemiddelde temperatuur, mogelijk tekortschieten in het aanpakken van de complexiteit van stedelijke hitte.
De studie benadrukt ook het belang van temperatuurpersistentie, oftewel de duur van verhoogde temperaturen over opeenvolgende dagen. Stedelijke gebieden met zowel een uitgesproken gestandaardiseerd gemiddeld UHI-effect als verhoogde persistentie blijken kwetsbaarder voor langdurige hitteperiodes. Langdurige blootstelling aan hitte kan ernstige gevolgen hebben voor de volksgezondheid en stedelijke infrastructuur, waarbij onderzoek aantoont dat elke extra dag van een hittegolf het sterfterisico kan verhogen.
De methodologie omvatte simulaties met hoge resolutie die gedetailleerde stedelijke land-oppervlaktekenmerken integreren. Wetenschappers ontdekten dat materialen met een hoge thermische inertie, veelvoorkomend in stedelijke omgevingen, bijdragen aan een sterkere temperatuurpersistentie, met name in tropische steden. Dit draagt bij aan het fenomeen van 'persistent urban heat'.
De implicaties voor stadsplanning en volksgezondheid zijn aanzienlijk. De studie suggereert dat huidige waarschuwingssystemen voor hitte mogelijk risico's onderschatten door variabiliteit en persistentie te negeren. Het integreren van de gestandaardiseerde gemiddelde UHI-metriek in de kartering van hittekwetsbaarheid kan leiden tot nauwkeurigere vroege waarschuwingen en beter gerichte interventies. Stadsplanners worden aangemoedigd om deze genuanceerde factoren mee te nemen bij het ontwikkelen van strategieën ter beperking van hitte, met als doel niet alleen de gemiddelde temperaturen te verlagen, maar ook de temperatuurvariabiliteit en -persistentie te moduleren.
De bevindingen wijzen ook op de noodzaak van verder onderzoek naar de onderliggende mechanismen die stedelijke temperatuurvariantie en -persistentie aansturen. Het begrijpen van deze drijfveren is essentieel voor het ontwikkelen van effectieve stedelijke hittebeperkingsmaatregelen die kunnen bijdragen aan veerkrachtigere en leefbaardere steden in het licht van een veranderend klimaat.