Kabul, stolica Afganistanu, stoi w obliczu poważnego kryzysu wodnego, który wpływa na życie codzienne mieszkańców. W ciągu ostatniej dekady poziom wód gruntowych w mieście spadł o 25–30 metrów, a niemal połowa studni, będących głównym źródłem wody pitnej, wyschła. Wydobycie wody przewyższa naturalne jej odnawianie o około 44 miliony metrów sześciennych rocznie. Jeśli ten trend się utrzyma, istnieje ryzyko całkowitego wyczerpania zasobów wodnych Kabulu do 2030 roku, co może zagrozić życiu około 3 milionów mieszkańców.
Przyczynami kryzysu są szybki wzrost liczby ludności, zmiany klimatyczne oraz niewłaściwe zarządzanie zasobami wodnymi. Od 2001 roku populacja Kabulu wzrosła z mniej niż miliona do około 6 milionów, co zwiększyło zapotrzebowanie na wodę. Dodatkowo, zmiany klimatyczne, takie jak zmniejszenie opadów śniegu i deszczu, ograniczyły naturalne uzupełnianie wód gruntowych. W 2023 roku Afganistan otrzymał jedynie 45–60% średnich opadów w okresie zimowym w porównaniu do poprzednich lat.
Woda w Kabulu jest również zanieczyszczona, z wysokim poziomem ścieków, soli i arsenu, co stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego. Wiele rodzin zmuszone jest wydawać znaczną część swoich dochodów na zakup wody, co prowadzi do zadłużenia i pogłębia ubóstwo. Dodatkowo, niektóre firmy prywatne wykorzystują kryzys, wydobywając wodę z publicznych ujęć i sprzedając ją mieszkańcom po zawyżonych cenach.
W odpowiedzi na kryzys, władze planują realizację projektów infrastrukturalnych, takich jak budowa tamy Shah Tut oraz rurociągu z rzeki Panjshir, które mają na celu dostarczenie wody pitnej do Kabulu. Jednak realizacja tych projektów napotyka na trudności związane z finansowaniem i brakiem inwestycji. Eksperci podkreślają potrzebę pilnych działań w celu zaradzenia kryzysowi wodnemu w Kabulu, aby zapewnić przyszłość miasta i jego mieszkańców.