Een recent VN-rapport, uitgebracht op 26 augustus 2025, benadrukt de nijpende wereldwijde water- en sanitatiecrisis. Meer dan een miljard mensen, een kwart van de wereldbevolking, heeft nog steeds geen toegang tot veilig drinkwater. Een aanzienlijk deel hiervan is afhankelijk van onbehandelde oppervlaktewaterbronnen, wat leidt tot ernstige gezondheidsrisico's en de vooruitgang op weg naar de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) voor 2030, met name SDG 6, belemmert.
Rodger Kirsch, hoofd van de Milieudepartement van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), stelt dat water, sanitatie en hygiëne fundamentele mensenrechten zijn en geen luxe. Hij benadrukt de noodzaak om de inspanningen te versnellen, met speciale aandacht voor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen. Cecilia Sharpe, directeur Water, Sanitatie en Hygiëne bij UNICEF, wijst op de ingrijpende gevolgen van deze tekortkomingen voor de gezondheid, het onderwijs en de toekomst van kinderen, met name meisjes die vaak de taak van waterverzameling op zich nemen.
Sinds 2015 hebben 961 miljoen mensen toegang gekregen tot veilig beheerde drinkwatervoorzieningen, waardoor de wereldwijde dekking is gestegen van 68% naar 74%. Op het gebied van sanitatie is de dekking gestegen van 48% naar 58%, dankzij toegang voor 1,2 miljoen mensen. Ondanks deze vooruitgang is het huidige tempo onvoldoende om de doelen voor 2030 te halen.
De aanstaande VN-Waterconferentie in 2026, die in de Verenigde Arabische Emiraten zal plaatsvinden, onderstreept de voortdurende internationale inzet om deze cruciale kwesties aan te pakken. Innovaties op het gebied van waterzuivering en sanitatietechnologie, zoals draagbare waterfilters zoals LifeStraw en op zonne-energie werkende zuiveringssystemen, bieden veelbelovende oplossingen. Nanotechnologie, met doorbraken in grafiet-gebaseerde filters en nanomaterialen, verbetert de zuiveringsefficiëntie en vermindert het energieverbruik.
De Wereldbank schat dat waterschaarste sommige regio's tegen 2050 wel 6% van hun BBP kan kosten, wat de ernstige economische implicaties van inactiviteit benadrukt. Klimaatverandering verergert de waterschaarste door onvoorspelbare regenpatronen en langdurige droogtes. Het aanpakken van deze crisis vereist een gecoördineerde wereldwijde inspanning, innovatieve financiering en een commitment om essentiële diensten toegankelijk te maken voor iedereen, met name voor de meest kwetsbaren.